మాంస మయమైన ఈ పంజరం నుండి ఒక్కసారి బయటకు తొంగి చూడు ....
ఈ చిన్న పంజరం లో అటు ఇటు పరుగులు తీస్తూ ....
ఇంతకు మించిన విశ్వం వేరెక్కడ లేదంటూ ........
అహంకారం దుస్తులు వేసుకుని
అజ్ఞానం అనే గొంగళి కప్పుకుని ...
ఎంతకాలం బ్రతికేస్తావు .........
పేడలో పురుగులా ........
ఈ పంజరమే జీవం ఇదే జీవితం అంటూ ..
ఇంతకు మించి ఇంకేమి లేదంటూ ......
నాకు తప్ప ఇంకెవరికి ఏమి తెలియదంటు ...
తెగిన గాలి పతంగం లా .... లేనిది కోరేస్తూ .......
ఉన్నది వదిలేస్తూ ...
ఒక్కసారి నువ్వు ఎవరో పరికించు .......
‘’నీకు ఒకే దేహం అని లేదు ........
కాలం రూపం లేదు .......
జనన మరణం లేదు .....
పుష్పం లో సుగంధం నువ్వు ......
తొలిపొద్దులో నులివెచ్చని స్పర్స నువ్వు .....
తేనెలో తీపి నువ్వు .....
మంచులో చల్లదనం నువ్వే .......
కంటిలో వెలుగు నువ్వే
కాష్టంలో కాలుతున్న కట్టే నువ్వే ....
నీ శ్వాసే వేదం .........
నీ పిలుపే ఓంకార నాదం ..........
ఆ నాదం అనే విల్లును పట్టి ........
ధ్యానం అనే బాణం ఎక్కు పెట్టి ............
పరబ్రహ్మం వైపు గురి చూసి కొట్టు ...
అప్పుడే ..............
నీకు నువ్వు ................
గ్రహించే సత్యం ...............
తత్వమసి ‘’ అది నేనై ఉన్నాను ...
ఆ ‘ అది’ నువ్వు .. నువ్వే అది.
No comments:
Post a Comment